Խուլ հառաչանքի ցավի մորմոքից Միշտ նույն գիշերով սահմանված չէս դու Բախտի խաղն է սա, մի դաժան վայրկյան, Անցի՞ր բաց ճակատ, հայացքդ հեռու: Առեղծվածային այս կյանքի բեմին Այսօր անզիջող, խուլ լռության մեջ, Վաղը դու, սակայն, կհասնես լույսի, Եթե չկորչես տափաստաններում Ու դառնաս անտեր:
Մեռած հույսերի, մարած հավատքի Դու պահակը չէս սառը գերեզմանի: Սա լոկ փորձության քունն է, որ կանցնի, Միայն թե բեմի լույսը չմարի:
Չորս կողմ ալեկոծ սպառնալիք վայրի, Մինչ կսողոսկի քո քայլերի տակ, Դու գիտես ժպտալ, նյարդերդ կապի՛ր, Որ չթուլանաս նախիրի առաջ: Սա է քո ճամփան, բեռն համբերության, Կիսամեռ չորցած արմատից չէս դու: Թո՛ղ քեզ հարվածեն, մի պահ ցնծան, Դու զարկդ պահի՛ր գալիք մարտերին ու նայի՛ր հեռուն:
Եվ մեկ-մեկ էլ զգույշ լսի՛ր քո կրծքի Խռովքի մեղմիկ զանգերը թաքուն, Որ քեզ կկանչեն քո մեծ երազի Ժայթքող նյարդերի հարվածին հոսուն:
Երբ ազատության դռանը կապված Շանը կարձակեն պահակները քո, Եվ գոնե մեկ օր, գոնե մեկ վայրկյան, Դարձի՛ր մանկության մասնիկը անհոգ: Դու դեռ կքայլես լուռ ու մունջ օտար Եվ որսից փրկված մի գազանի պես Գորշ հայացքների պատնեշի միջով Ոտքիդ տակ ոչինչ, երկնքում ցանցեր և աղոտ հույսեր:
Եվ գոնե մեկ օր գոնե մեկ վայրկյան Քո ուսից գցի՛ր բեռն հիշողության, Երկինք նայելիս հույսով ողողված Եվ էլ մի՛ կանչիր` "Ու՞ր էիր Աստված”:
ԿԻՍՎԵՔ ԸՆԿԵՐՆԵՐԻ ՀԵՏ