Ժամի չխկոցնա լսվում, էս լռությունը արդեն սիրտա կիսում, Նորից, նորիցը շատ հաճախա, Ոչ մի տաքություն, ամեն ինչ սառնա, վախա, Բայց ոնցվոր ոչ մի բան, էս ինչ աստիճան փոխվավ մեր տան կլիման, Ու ոնցվոր էս թեման էլ ման կարա չգա մեղավորին, Հիմա ես սաղ կասեմ.
Չենք պատկերացնում, բայց պակաս եմ ասե, Չենք ավելացնում, բայց ճամփեքն են դժվար, Փոսա ու քարեր սենյակի մեջ: Արժի, ափսոս, նման բառերը շարքից վաղուց հանե, անտեսել ենք, Սարքը, որ ինքներս սարքել ենք, Հիմա, որ մի տասակ սառե ու քարացել ենք, Սենց չէր վախտին, սաղ կարացել ենք Բայց էտ անցելա:
Մութա մի տեսակ բայց լուսաբաց, Էտ լույսն էլ թույլա, լույս չկա, Մենակ հետևել էր պետք վառած կրակին, Որ մոմ դառավ շուտով հալի: Հիմա նենց մութա, հիմա նենց մութա, Լույսի պակաս, լույսի պակաս: Մթին դժվարա, մթին դժվարա Մի բան կարդաս, մի բան կարդաս: Մեր մեջ դատարկա, մեր մեջ դատարկա, Աչքերդ բաց, աչքերդ բաց, Վերջի նմանա, վերջի նմանա, Մի քիչ մնաց, մի քիչ մնաց:
Հերթով բառերն են վազում, Հիվանդացելա սերը, շատա հազում վաղուց, Իսկ ամեն տե վարակա, չենք էլ լրջացնում, Գիտենք թե սաղ հանաքա: Ուժեղ հիվադություն էլ չենք է արթնացնում բուժվելու ցանկություն, Մուծւմ ենք թանկ, մուծում, Ես չէի առաջարկում նմանատիպ լուծում:
Առանց արցունք, նամանավանդ, որ մեջը թույն ես փակում, Կարծում, որ նամանավանդ ամպրում ենք տարբեր անկյուններում: Առանց վիրավորել իրար, առանց ներում, Իսկ վերջը նենց կծույա, նենց դառնա: Սկիզբը հակառակնա ու վառնա: Ոչ մի պատասխան իմ ամեն բառի, Մութա, արի մոտս ու վերջի անգամ վառի, Թե չե մութա, մութա մի տեսակ, բայց լուսաբաց, Էտ լույսն էլ թույլա, լույս չկա, Մենակ հետևել էր պետք վառած կրակին, Որ մոմ դառավ շուտով հալի:
Հիմա նենց մութա, հիմա նենց մութա, Լույսի պակաս, լույսի պակաս: Մթին դժվարա, մթին դժվարա Մի բան կարդաս, մի բան կարդաս: Մեր մեջ դատարկա, մեր մեջ դատարկա, Աչքերդ բաց, աչքերդ բաց, Վերջի նմանա, վերջի նմանա, Մի քիչ մնաց, մի քիչ մնաց:(2x)