Լա լը լա լա, լա լը լա լա, Լա լա լա լա լա, Լա լը լա լա, լա լը լա լա, Լա լա լա լա լա: (2x)
Էս ինչպե՞ս, էս ո՞նց անցան, Ո՞նց էկան, հեռացան օրերը դպրոցական, Պայուսակ, նստարան: Ի՜նչ երազ էր, ի՜նչ անուրջ, Թե կատակ էր և թե` լուրջ, Թե հեքիաթ` կախարդական Եվ թե կյանք էր իրական:
Ու կարծես երեկ էր դեռ` Դասեր ու դասարաններ, Ա՜խ, էս ո՜նց է ճերմակել Իմ դասատուն էն ջահել:
(ԿՐԿՆԵՐԳ) Ու հնչեց զանգը, հնչեց, Ու հնչեց վերջին անգամ, վերջին: Ծաղիկներով, մի քիչ թաց աչքերով, Կարոտելու եմ ես դպրոցն ու բոլորին, Բայց ի՜նչ արած, մնաք բարով...
Լա լը լա լա, լա լը լա լա, Լա լա լա լա լա:
Եվ ինձ հետ միշտ կմնան Անմոռաց, անբաժան հուշերը դպրոցական. Օրագիր, պահարան: Ի՜նչ ուրախ էր, ի՜նչ անհոգ, Թե ձմեռ էր և թե շոգ, Թե տանիք էր` հայրական և թե տուն` նվիրական:
Դու նստում էիր կողքիս` Մանկության ընկերուհիս, Բայց այսօր արի ու տես` Ես կարծես սիրում եմ քեզ:
(ԿՐԿՆԵՐԳ) Ու հնչեց զանգը, հնչեց, Ու հնչեց վերջին անգամ, վերջին: Ծաղիկներով, մի քիչ թաց աչքերով, Կարոտելու եմ ես դպրոցն ու բոլորին, Բայց ի՜նչ արած, մնաք բարով...
Ու հնչեց զանգը, հնչեց, Ու հնչեց վերջին անգամ, վերջին: Ծաղիկներով, մի քիչ թաց աչքերով, Կարոտելու ենք մենք դպրոցն ու բոլորին, Բայց ի՜նչ արած, մնաք բարով...
Ու հնչեց զանգը, հնչեց, Ու հնչեց վերջին անգամ, վերջին: Ծաղիկներով, մի քիչ թաց աչքերով, Կարոտելու ենք մենք դպրոցն ու բոլորին, Բայց ի՜նչ արած, պիտի գնամ, Մնաք բարով...
Լա լը լա լա, լա լը լա լա, Լա լա լա լա լա:
ԿԻՍՎԵՔ ԸՆԿԵՐՆԵՐԻ ՀԵՏ