Սի՛րտ, գիտե՞ս` քեզ ո՜նց եմ կարոտում, Սի՛րտ, գիտե՞ս` ինչքա՜ն եմ քեզ հիշում, Նորից գրկել եմ երազում, Խորը շնչում ու հասկանում՝ հաստատ դեռ քոնն եմ:
Ու՞ր ես արևս, կողքիս չես, բայց զգում եմ քո բույրը, Նորից արթնացա՝ կիսատ թողած երազում մեր համբույրը: Քեզ ամեն օր սպասում եմ, ու չի մարում հույսս, Գիտե՞ս, առավոտը, որ չես զանգում էլ, չի բացվում լույսս:
(ԿՐԿՆԵՐԳ) Ի՛մ արև, ի՛մ արև, մի՛ լքիր ինձ, Ի՞նչ անեմ, որ ավել ապրես դու կողքիս, Թե չէ իմ կյանքում ցուրտ է ու մութ Ու իմ հոգում՝ մայրամուտ:
Ի՛մ արև, ի՛մ արև մի՛ լքիր ինձ, Մի՛ սպանիր մեր սիրուն սերը հեքիաթից, Ու տե՛ս իմ կյանքում ցուրտ է ու մութ Ու իմ հոգում՝ մայրամուտ:
Սի՛րտ, գի՛ժս, հիշու՞մ ես, արդեն երկինք էինք հասնում, Համով մի բան պատրաստում ու մեզ մեծ տուն երազում: Զարմանում եմ, ետ դարձի ճանապարհ դու չես էլ փնտրում, Արդեն մեր տղային անուն էինք ընտրում:
Սի՛րտս, տե՛ս էլի քնած է կողքը քո Իմ նվիրած արջուկը, որին ասում էիր Տիկո: Ամեն ինչ կտայի, որ զգայի շունչդ շուրթերիս վեց վայրկյան, Ա՜խր ո՞վ կարող էր հեքիաթին մեր հորինել վերջաբան:
(ԿՐԿՆԵՐԳ) Ի՛մ արև, ի՛մ արև, մի՛ լքիր ինձ, Ի՞նչ անեմ, որ ավել ապրես դու կողքիս, Թե չէ իմ կյանքում ցուրտ է ու մութ Ու իմ հոգում՝ մայրամուտ:
Ի՛մ արև, ի՛մ արևխ մի՛ լքիր ինձ, Մի՛ սպանիր մեր սիրուն սերը հեքիաթից, Ու տե՛ս իմ կյանքում ցուրտ է ու մութ Ու իմ հոգում՝ մայրամուտ: (2x)
ԿԻՍՎԵՔ ԸՆԿԵՐՆԵՐԻ ՀԵՏ